Dit artikel is gepubliceerd in NRC Handelsblad van maandag 9 september 2019
Het was 1993 en Joanna Bryson, eind twintig, ging onder de hoede van de beroemde roboticus Rodney Brooks werken aan een ambitieus project. Brooks wilde bij het Massachusetts Institute of Technology (MIT) een mensachtige robot bouwen: COG.
De ambitie: COG moest zichzelf ontwikkelen tot het niveau van een driejarig kind. COG had een metalen hoofd, een romp, twee armen en kreeg het postuur van Brooks’ inmiddels ook beroemde collega Cynthia Breazeal. Bryson ging aan de slag met het programmeren van het robotbrein.
De verrassing: „Keer op keer kwamen promovendi onafhankelijk van elkaar naar me toe om te zeggen dat ik zeker niet de stekker uit de robot mocht trekken. Dat vonden ze onethisch”, zo vertelt Bryson nu. Ze is in Nederland omdat ze dinsdag 10 september een lezing geeft op Tilburg University: ‘The Role of Humans in an Age of Intelligent Machines’. „Ik was geschokt. Elke hedendaagse spellingchecker is slimmer dan COG toen. Hoe kon het dat slimme mensen bezorgd waren om een robot, maar zich geen zorgen maakten om de daklozen die je in die tijd in de straten van Cambridge zag liggen? En als feministe vond ik het diep problematisch dat ze een robot meer rechten leken te geven dan een vrouw.
„Bij gebrek aan vooruitgang werd het project na anderhalf jaar stilgelegd. Een robot die zichzelf leert wat we toen met COG voor ogen hadden, bestaat trouwens nog steeds niet.”
Lees de rest van het artikel op de website van NRC Handelsblad
