Poolblog – Zondagavond 26 april http://www.volkskrantblog.nl/blog/57852
Na het zondagse avondeten – zondagskleding, zondags tafellaken, grotere entrecote, voor het eerst wijn bij het eten en dus meer vrolijkheid – volgt de dagelijkse wetenschappelijke meeting. John Iacozza, zeeijsonderzoeker van de Universiteit van Manitoba doet verslag van zijn helikopterverkenning van vandaag. De helikopter is uitgerust met apparatuur om de dikte en de beweging van het ijs te meten. De wind uit het oosten trekt aan, en dus drijven we flink naar het westen. Zowel noordelijk als westelijk van ons ligt veel open water, en nieuw, dun ijs. Iacozza: “Dat is heel anders dan tien jaar geleden, en het verraste me zeer. Het is zeer ongebruikelijk om in april al zoveel open water te zien.”
Hij haalt er ook de satellietbeelden van 23, 8 en 2 uur geleden bij. Die kijken niet zo gedetailleerd als hij met zijn helikoptermetingen, maar ze laten wel een groter gebied zien. De noord-oost lopende flaw lead (breuklijn) in het ijs, die bijna aan Victoria Island raakt, heeft zich in de afgelopen 23 uur sterk uitgebreid met een extra boog naar het westen. De wind drijft het ijs de Amundsen Golf uit, richting de Beaufort Zee.
De kapitein laat via hoofdonderzoeker Michel Gosselin weten dat de laboratoria nu inmiddels netjes opgeruimd zijn – dat is geen belemmering meer om te gaan varen – maar het nieuwe obstakel is de ijsobservatie van vandaag. De helikopterverkenning, aangevuld met de kersverse satellietbeelden, laten zien dat het ijs sterk in beweging is. Te sterk om onze huidige, relatief veilige haven, te verlaten. “Het zeeijs is erg onvoorspelbaar”, zegt Gosselin. “Nog maar enkele jaren geleden was het veel voorspelbaarder. Pas als het ijs een van de komende dagen wat tot rust kan komen, zal de kapitein overwegen het schip in beweging te brengen.”
Na het zondagse avondeten – zondagskleding, zondags tafellaken, grotere entrecote, voor het eerst wijn bij het eten en dus meer vrolijkheid – volgt de dagelijkse wetenschappelijke meeting. John Iacozza, zeeijsonderzoeker van de Universiteit van Manitoba doet verslag van zijn helikopterverkenning van vandaag. De helikopter is uitgerust met apparatuur om de dikte en de beweging van het ijs te meten. De wind uit het oosten trekt aan, en dus drijven we flink naar het westen. Zowel noordelijk als westelijk van ons ligt veel open water, en nieuw, dun ijs. Iacozza: “Dat is heel anders dan tien jaar geleden, en het verraste me zeer. Het is zeer ongebruikelijk om in april al zoveel open water te zien.”
Hij haalt er ook de satellietbeelden van 23, 8 en 2 uur geleden bij. Die kijken niet zo gedetailleerd als hij met zijn helikoptermetingen, maar ze laten wel een groter gebied zien. De noord-oost lopende flaw lead (breuklijn) in het ijs, die bijna aan Victoria Island raakt, heeft zich in de afgelopen 23 uur sterk uitgebreid met een extra boog naar het westen. De wind drijft het ijs de Amundsen Golf uit, richting de Beaufort Zee.
De kapitein laat via hoofdonderzoeker Michel Gosselin weten dat de laboratoria nu inmiddels netjes opgeruimd zijn – dat is geen belemmering meer om te gaan varen – maar het nieuwe obstakel is de ijsobservatie van vandaag. De helikopterverkenning, aangevuld met de kersverse satellietbeelden, laten zien dat het ijs sterk in beweging is. Te sterk om onze huidige, relatief veilige haven, te verlaten. “Het zeeijs is erg onvoorspelbaar”, zegt Gosselin. “Nog maar enkele jaren geleden was het veel voorspelbaarder. Pas als het ijs een van de komende dagen wat tot rust kan komen, zal de kapitein overwegen het schip in beweging te brengen.”
